Biagio Antonacci - Ritorno ad amare

Pozwalam moim dłoniom delikatnie przesuwać się po twojej skórze
Pozwalam, że to ty otworzysz, gdy moje zmysły nadejdą
Jak mało potrzeba, po zbyt wielu przesłuchaniach pieśni
Wyciągasz we mnie to, co zostawiłem w środku

Pozwoliłem zaraźliwej zazdrości odpocząć
Którą ty uśmiechem, nie myśląc, we mnie obudziłeś
Za długo, za długo, nigdy nie czując, nigdy
Brzuch zamyka się i niczego prócz ciebie nie prosi

I wracam do kochania z tobą
I czuję się szczery
Tak bardzo, że mówię ci o sobie
Tak bardzo, żeby rozmawiać o sobie

Wróciłem, wróciłem, wróciłem, by kochać
Godziny, godziny, godziny, godziny, stojąc w miejscu i czekając!
Orientując się w twoich oczach, by wiedzieć, gdzie iść
Rozpoczynając i kończąc w tobie, tak jak słońce zawsze
Słońce, słońce...

Nie boję się i chcę ciebie przeżywać taką, jaka jesteś
I do ostatniej chwili będę myślał, że to na zawsze
Zostań we mnie, zostan wewnątrz mnie i nigdy się nie czuj ciasno

I tak wystarczy dzień dla ciebie
By powiedzieć mi pewne słowa
Ja, który wierzę, że w miłości
Najgorszym zniszczeniem jest czas

Wróciłem, wróciłem, wróciłem, by kochać
Godziny, godziny, godziny, godziny, czekając samotnie!
Orientując się w twoich oczach, by wiedzieć, gdzie iść
Rozpoczynając i kończąc w tobie, tak jak słońce zawsze

Pozwalam moim dłoniom delikatnie przesuwać się po twojej skórze
I pozwalam, że to ty poczujesz, gdy moje zmysły się przebudzą
Jak mało potrzeba, po zbyt wielu przesłuchaniach pieśni
Wracać, wracać, wracam
By kochać
Kochać
Kochać