Bachor - Nie ma bohaterów

Nie ma, nie ma bohaterów
nikt nie uratuje cię,
już dawno twoje życie
zakończyło bieg.
Świat komiksów, Supermanów,
innych wielkich bohaterów,
stanął w ogniu, dobiegł końca,
jak historia ta.

Zamykasz drzwi na wszystkie zamki,
chowasz głęboko klucz,
by głos szaleńców, tam zza okna,
nie dostał się przez próg.
W swoim świecie fantazji,
tylko czekasz na ten cud
lecz ktoś zapomniał,
jak grom z nieba.
paść u twoich słów.

Powiedz, gdzie jest ten, co ponad chmury ze stali wznosi pięść?
Gdzie herkules tak odważny, jak drapieżny lew?
Gdzie tych 300 spartan, może błądzi każdy w stronę złą?
w pajęczynie zagubieni tkwią.

W twoich rękach cztery
tomy kolorowych stron,
tuż za ścianą słyszysz,
jak wariat załadował broń.
Strach przeszywa wszystkie zmysły,
gdy ktoś stoi u twych drzwi.
Masz nadzieję, że to wszystko
tylko ci się śni.

Powiedz, gdzie jest ten, co ponad chmury ze stali wznosi pięść?
Gdzie herkules tak odważny, jak drapieżny lew?
Gdzie tych 300 spartan, może błądzi każdy w stronę złą?
w pajęczynie zagubieni tkwią.

Ty jednak sam podejmujesz walkę,
nie odpuścisz sobie już.
Może sił ci nie wystarczy,
gdy zabłyśnie w nocy nóż.
Nadzieja wali na kolana
na skutek ciętych ran.
Czy dalej wierzysz
w pełen komiksów świat?