Andrea Bocelli - E chiove

Comm'è stretta 'sta via
à 'ggente nun ce cape
se fa 'na prucessione
ca cammina chianu chianu.
Nun è muorto nisciuno
nun è 'o santo e nisciuno
nun se sente 'na voce
e nun sona 'na campana.
E intanto 'o core aspetta
ca s'arapene 'e funtane
E chiove, n'capo 'e criature
vulesse arravuglià sta luna cu'na funa
pe m'a purtà luntano
pe m'a purtà luntano
addò 'o cielo che è cielo nun se fa mai scuro
e chiove, n'terra e nisciuno
vulesse cummannà pe spremmere 'e dulure
dinto a 'stu ciummo amaro
ca nun canosce 'o mare
Pecchè 'o mare è luntano eppure sta vicino
comm'è 'llonga 'sta via
pecchè nun sponta mai
se perde dint' 'e 'pprete
'mmiezo 'e carte arravugliate
sotto 'a l'evera 'e muro
ca s'arrampeca e 'ggiura'e jastemme de' juorne
'e serate senza pane
e intanto 'o cre aspetta
ca s'arapene 'e funtane.
E chiove, n'capo 'e criature
vulesse arravuglià 'sta luna cu'na funa
pe m'a purta luntano
pe m'a purta luntano
addò 'o cielo che è cielo nun se fa mai scuro
e chiove, n'terra e nisciuno
vulesse cummannà pe spremmere 'e dulure
dinto a 'stu ciummo amaro
ca nun canosce 'o mare
pecchè 'o mare è luntano eppure sta vicino.
Dinto a 'stu ciummo amaro,
ca nun canosce 'o mare
pecchè 'o mare è luntano
eppure sta vicino.