Сергей Трофимов - Я скучаю по Тебе

Zdawało się by, no co tęsknić? Zaledwie siedem dni rozłąki,
A oto tęskni się choćby wyć!
Naczyń kuchennych góra - do niczego nie dochodzą ręce
I znowu zapomniałem podlać Twój aloes.
Przyjaciele wołają - dawaj machniemy na szaszłyki na działkę,
A ja nie jadę, mnie miła moja chandra.
I w zwyczajnej inscenizacji dnia wszystko wygląda inaczej,
Kiedy mimo woli pomieszkasz sam.

Tęsknię za Tobą, jak apostoł po świętych mękach
Tęsknię za Tobą, to ci dopiero jaka sztuka...

Zdawało się by, no co tęsknić? Uważa się za korzystne
Tydzień od siebie odpocząć
I mimo wszystko próbuję zacząć żyć logiką żelazną,
Lecz w logikę miłości nijak nie wepchnąć
I nasz poprzedni układ, składany latami ,
Gdzie marność nad marnościami władała wszystkim
Przeszkadzając nam usłyszeć krzyk siwego Wszechświata,
Że żyjemy nie tak i nie potem.

Tęsknię za Tobą, jak pustynia za białym śniegiem.
Tęsknię za Tobą, co tu zrobić

Zdawało się by, no co tęsknić? przejdzie zaledwie tydzień,
I wszystko wróci na swoją orbitę.
Domowe sprawy, praca na granicy,
A ogólnie, życie całkiem zwyczajne,
I zaledwie zauważymy pierwszy śnieg nad pochmurną stolicą,
I na kramach zmarznięte kwiaty,
Wspomnę jak niedługi jest wiek, że on nie powtarza się,
I że najpiękniej w nim - Ty

Tęsknię za Tobą, jak ranny przez myśliwego zwierz za swoim stadem.
Tęsknię za Tobą, oto przecież jak bywa...
Tęsknię za Tobą...
Tęsknię za Tobą...