Ария - Палач

Kat

Mój miecz – władzą, mój miecz prawem jest
Mój płaszcz przesiąkł krwią i drżeniem lat
Jam kat, jam z urodzonenia nieśmiertelny
Sługi i króle biją pokłon mi
Mój tron to szafot, mą kobietą śmierć
Cały brud i grzechy obciążają mnie
Jeden z was ofiarą był niewinną
Tylko jeden czysty był... na tej ziemi!

On wciąż i wciąż w mój wchodzi sen
Poprzez wieków pył ja widzę to...

Znikał dzień, jak pod młotkiem gwóźdź
Zły śmiech zagłuszał oszalały krzyk
On zbawiał świat i Galileę
Boga on nazwał ojcem swym...
Sercem swym on chciał przyjąć nas
Umierać za was i za mnie też
W dar, co z góry dan, on święcie wierzył
Wiara – oto cała wina...

Wszyscy równi w rękach mych
Ostatnia chwila i w oczach strach...

Przyjdzie dzień - zginie ludzki ród
Gwiazdy pierwszy raz usłyszą śmiech mój
W pustkę rzucę ja miecz swój
I na wieki pójdę w lodowaty mrok

Kto da pokój mi? Podaruje blask?
Boży syn ukaran – odpowiedzi brak
Chciałem iść, gdzie mieszka Bóg
Pod prąd niebiańskich rzek
Swój miecz rzucić tam ja byłem gotów
Sił mi brak, by palić ludzi żywcem
Pływać w cudzej krwi, proroków karać
Ale stwórca wasz nie słyszał słów

Panował mrok w jego oczach
I mnie ogarnął strach

Martwym zdawał Bóg w niebiosach się
Obojętność w starca oku
I szczerości blask mnie przeszył -
Ten szaleniec nikim był,
Waszym zbawcą – Ja!

Jestem obok, jestem tu!
Miecz mój niczym krzyż!
Lecz nie ukrzyżujecie mnie...
Płacz! To niebo mnie stworzyło
Ja - kat...