Wojtek Szumański - Wstydliwe wyznanie

Chyba muszę się do czegoś przyznać,
chociaż strasznie wstydzę się.
Sam już nie wiem jak mam to wyznać,
byście nie przestali lubić mnie.
Biorę na siebie całą winę,
bo na kogo ją zrzucić mam?
Lecz to wszystko ma swoją przyczynę,
no to mówię, co mi tam.
Oto moje wstydliwe wyznanie,
i nie myślcie sobie, że to kit.
Wysłuchajcie Panowie i Panie,
choć naprawdę ogromnie mi wstyd.
Proszę nie oceniajcie mnie z góry,
tylko o to się upraszam.
Na samą myśl mam nastrój ponury,
więc nim zacznę, od razu przepraszam.
Nikogo tym nie zachwycę,
ciężko przyznać się do rzeczy złych.
Nie wiem co na to moi rodzice,
nie chciałbym rozczarować ich.
Ciężko mówić o tym więc śpiewam,
niech wyjaśni wszystko piosnka ta.
Bo nikt tego by się nie spodziewał,
zwłaszcza po kimś takim jak ja.
Tylko proszę się na mnie nie wkurzać,
bo na obronę czegokolwiek brak.
Dobra, nie ma co przedłużać,
no więc sprawa wygląda tak.
Coś strasznego mam na sumieniu,
i naprawdę mi z tym źle.
Nie wiem jak mam trwać w potępieniu,
kiedy w końcu dowiecie się.
Prawda przyniesie mi ukojenie,
abym w końcu mógł żyć bez trwogi.
Z kłamstwem równa się zatajenie,
no a to ma krótkie nogi.
A dobrą opinię mam przecież,
i między nami jest miło.
W sumie lepiej jak tego nie wiecie,
umówmy się - tematu nie było.

Okej?

Dobra, powiedzieć wam to muszę,
bo jeszcze ktoś mnie uprzedzi.
Jakoś przebrnę przez te katusze,
wysłuchajcie mojej spowiedzi.
By nie było, że nie uprzedzałem,
lepiej czegoś trzymajcie się.
Bo naprawdę strasznie zrypałem,
a chodzi o to, że..
A w sumie coście tacy ciekawi,
Brak kultury i obycia.
Takie chamstwo mnie brzydzi i bawi,
ja wam się nie wpieprzam do życia.
Tak wspieracie człowieka w potrzebie,
nawet nie wiecie jak daliście w kość.
Państwo ciekawscy popatrzcie na siebie,
bo ja już mam was dość!