Turystyczna - Bez tytułu

Pojedziemy - no cóż, i jedziemy już
W kraj wiewiórek, dzięciołów i sów
Gdzie śnieżynki u okna, gdzie tęczy łuk
W zapomnianą krainę Twych snów

Zanurzymy się w wonny sosnowy bór
Zanurzymy w poranną się mgłę
O miłości i kłamstwie zaśpiewać znów
Z przyjacielem, znajomym czy nie

Gdzie wilgotna jak uśmiech pajęcza nić
Rosę w słońcu oddając drży liść
Gdzie nikogo nie znajdzie najdalszy list
A gdy znajdzie, nie mówisz nań nic

Ryk silników i ludzi nerwowy tłum
Skrzyżowania, partery, dym aut
Zmienią się w twego juwla poranny szum
Lub w kłąb dymu i syk smolnych szczap

Chmury głowy w głąb ziemi schowały już
Ramionami objąwszy je
Twarde mięśnie zmęczone upałem dni
Szorstkie niczym łaciaty grzbiet krów

Nie wstrzymają nas klamki ni dworców blask
Wieców krzyk nie przywoła nas stąd
Tylko pamięć, jak dziecko, przytuli twarz
Oczy przetrze i powie - już dość

Uciekniemy, gdzie borów liściasty grzbiet
Przesiekami wśród kwiatów po pas
Uciekniemy, na próżno prosicie nas
I wrócimy, nie bójcie się, nie