Teresa Tutinas - Piąta pora roku

W imię czego palisz wszystkie mosty?
Potem mówisz, że to tylko żart...
A wśród pól liliowe blakną wrzosy
A wśród drzew szeleści głucho wiatr...

W imię czego patrzysz czasem wilkiem
Robisz nagle niecierpliwy gest?
Powiedz, czemu w okno patrzysz chyłkiem
Tak jakbyś chciał zauroczyć śnieg?

W imię czego klaszczesz nagle w dłonie
Jakbyś wciąż miał jeszcze naście lat?
Tam w oddali niebo jest jak płomień
Tam w ogrodzie kwiat jest tak jak kwiat...

W imię czego pleciesz coś trzy po trzy
I zostawiasz wpół otwarte drzwi?
Nie wiem, czy to błyszczą twoje oczy
Czy po burzy tęcza w słońcu lśni...

W imię czego piszę długie listy
Które zaraz w gniewie porwę wpół?
Ludzie tak odchodzą, jak i przyszli
Jak odchodzi każda z roku pór...

W imię czego słowa, które były
Są jak diament, który stracił blask?
Cztery pory roku nas łączyły
Piąta pora roku dzieli nas...

Cztery pory roku nas łączyły
Piąta pora roku dzieli nas...
Cztery pory roku nas łączyły
Piąta pora roku dzieli nas, dzieli nas...