Teresa Tutinas - Do widzenia słodki brzdącu

Dzień pamiętam niedaleki i niebliski
Kiedy niania odchodziła od kołyski
I śpiewała czule mi na pożegnanie
Bo już byłam zbyt dorosła, by mieć nianię...

Do widzenia, do widzenia, słodki brzdącu
Wyszeptałam wszystkie bajki już do końca
Więc o strachach, krasnoludach, ćmach ogromnych
Nie myśl więcej i zapomnij, i zapomnij

Niech ci mama białą chustką łezki strąca
Dobra mama, duża, ciepła i błyszcząca
A wieczorem, gdy ustanie życia turkot
Nocne zmory będą mniejsze od jaszczurki

A gdy rano niespokojna zbudzisz się
Może wrócą, a może nie
A gdy rano niespokojna zbudzisz się
Może wrócą, a może nie

Dzień pamiętam niedaleki i niebliski
Gdy rzucałam cię, rzucałam już ze wszystkim
I słyszałam: kapał kran, brzęczała mucha
Bo już byłam zbyt dorosła, by cię słuchać...

Do widzenia, do widzenia, słodki brzdącu
Wyćwierkaliśmy tę miłość już do końca
Więc o różach, o rieslingu ani o mnie
Nie myśl więcej i zapomnij, i zapomnij

Niech ci mama białą chustką łezki zetrze
Dobra mama, wszechobecna jak powietrze
A wieczorem, z fotografią pod poduszką
Śpij spokojnie, mały lordzie, w dużym łóżku

Doświadczenie bowiem uczy, że
Może wrócę, a może nie
Doświadczenie bowiem uczy, że
Może wrócę, a może nie