Sława Przybylska - Wędrowali Trzej Królowie

Wędrowali Trzej Królowie
Zza dalekich mórz,
Nie wiedzieli, że za nimi
Idą łany zbóż.
Nie wiedzieli, że do szopy
Wszystkie nasze walą chłopy
Na tę jasność zórz,
Na tę jasność zórz!

Słucha jeden, słucha drugi,
Skąd tak cudny głos?
A to śpiewa nasz skowronek
Za pobrzękiem kos!
A to nasze łany, grzędy
Wyśpiewują te kolędy
Skróś porannych ros,
Skróś porannych ros!

Przyszli Króle do Betlejem,
Aż tu nowy cud!
Pyta Jezus: "A gdzież chłopy,
Co tu przyszły z bud?
Gdzie Mazury, Podlasiaki,
Krakowiaki i Ślązaki,
Gdzie mój polski lud,
Gdzie mój polski lud?".

Nie zawstydzi się przed Królmi
Za swe dary chłop,
Nad kadzidło i nad myrrę
Pachnie żytni snop...
A pszenica się migota
Od szczerego cudniej złota
Pod niebieski strop,
Pod niebieski strop.

I stanęli wszyscy kołem,
Tak jak wyszli z chat.
I huknęli: "Pochwalony!"
Na calutki świat...
Odhuknęły góry, lasy:
"Pochwalony po wsze czasy
Bóg nasz i nasz brat!".
Odhuknęły góry, lasy:
"Pochwalony po wsze czasy
Bóg nasz i nasz brat!".