Netka - Miasto

Pamiętam energię z jaką zamieszkałam tu
Pamiętam jak umysł nie ogarniał zachwytu
Pamiętam nieograniczoną ilość spacerów
Na których nie mogłam obrać drogi do celu
Wzrok latał we wszystkie strony by
Nie uronić piękna i cudownych tych chwil
A dusza chciała krzyczeć tak to jest to
Do cholery gdzie to się podziało!

Pamiętam pierwszy cios który dał mi
Widok bezdomnego opadającego z sił
Kolejne ciosy padały jak grom
Gdy dostrzegłam brud, agonię i ciągłą pogoń

Magia prysła jak mydlana bańka
A jej odłamki padły na grunt
Po którym chodzę i zbieram blaski
By choć po części odbudować kształt
Kolejne ciosy już tak nie bolały
Wszędzie można dostrzec za pieniędzmi pęd
wielu ludzi po trupach cel maja obrany
nie patrzą wokół na ból i zadawane rany

ludzie tworzą złudny sen
ze kochają cały świat
a gdy pojawi się słabszy
deptają aż zniknie po nim ślad