Meiko - Torchbearer

Idąc naprzód, bez wytchnienia

Niosąc zapaloną pochodnię
Ona z niewzruszonym wzrokiem

Przeklęta przez los tych, którzy stracili nadzieję
Nie może widzieć niczego
Ciemność zatapia ten świat, pokrywając wszystko
Nie ma dokąd iść

Małe światło pojawiające się nagle, pochodzące z daleka
Widziane zewsząd, nadal błyszczy
Z pustym wzrokiem stracenia, oni wszyscy stoją
Aby pewnego dnia mogli zostać zbawieni

Zbaw życie, poprzez te płomienie
Jak gdybyś była nowym słońcem tego świata
Póki nie nadejdzie dzień, gdy oni odzyskają swą wolę

Stań się ptakiem, który poprowadzi zagubionych

Krok po kroku zbierają się w orszak
Nie znając celu
Nie spoglądając w tył, kobieta chroniąca płomień woła
,,Uciekajmy stąd"

Nie bacząc na to gdzie idą oraz skąd idą, podążają za nią
Wierząc, że mogą odnaleźć nową nadzieję
,,Jeżeli możemy zostać zbawieni, podążymy drogą płomienia"
Ze słowami pragnienia

Niech pozwolą odejść rozpaczy

Aby ich obolałe serca mogły zostać uzdrowione

Tak długo, jak możesz utrzymać płomień na pochodni

Zawsze będzie istnieć miejsce, do którego można iść

Zbaw życie, poprzez te płomienie
Dla tych, którzy wszystko stracili
Póki nie nadejdzie dzień, gdy oni odzyskają swą wolę

Niosąc te refleksje, idź naprzód

Stań się płomieniem, który przebija się przez ciemność