Bruce Dickinson - Rain On The Graves

Bruce jak przyjedzie do mnie na pule to byndzie dopiero solowa płyto jak wydo. Un tutaj dopiero napisze hita. Co tam byndzie o moim pulu i to byndzie hit na skale świotowom. Un jak to wydo to byndzie na pierwszych listo przebojów. To byndzie jego sukces komercyjny. 66 lot na to czekoł żeby wydoć solowy projekt u Zenka na polu. Płyto nowa " Rozum i godność człowieka. Jak oroć pole tarponem. " Bruce to byndzie hit jak mu pokoża teksty na nowom płyta.

O mamo, ten teledysk, hahaha! Genialny! Teraz zaczynam żałować, że przegapiłam premierę i nie czekałam na to! :D Nie spodziewałam się, że jakiś teledysk Dickinsona może być tak dobry. Zawsze miał je słabe, i ogólnie w jego karierze muzycznej pełniły dla mnie marginalną rolę, tak, że mogłoby nie być ich wcale. Toteż podeszłam do tego tworu sceptycznie, a tu taka perełka. Nie mogę przestać go oglądać :D Wspaniały, a pikanterii dodają ponownie odniesienia do ulubionego pisarza Dickinsona Williama Blake'a. Piosenka na pierwszy rzut spodobała mi się dużo mniej niż teledysk, ale im dłużej jej słucham (za sprawą dołączonego do niej video) tym odkrywam więcej i znaczenie zyskuje w moich uszach. Ten motyw muzyczny pojawiający się między zwrotkami jest przecudowny. Sam utwór jest czymś zupełnie świeżym i nowym w dyskografii Bruce'a, nie da się go porównać z żadnym innym. Zmieniłabym jedynie kilka rzeczy i byłaby perfekcja, np. górki w refrenie - nie przepadam za Dickinsonem śpiewającym tak wysoko, słuchając tego dłużej człowiek czuje się trochę zmęczony, i sam wokalista brzmi jakby się trochę męczył (występuje to w wielu fragmentach/utworach już od A Matter of Life and Death, uciążliwe to jest). Co lepsze, przed posłuchaniem zerknęłam na tekst i pomyślałam sobie "eee, te powtarzane refreny z kilkoma słowami, to prawie nigdy nie kończy się dobrze" i bałam się wynudzenia turbo przeciągniętymi nudnymi refrenami. A tu ten refren wyszedł zaskakująco dobrze (poza tymi górkami). Widocznie mam za małą wyobraźnię, hehe.
To dopiero mój początek z płytą, ale już czuję, że ten teledysk zostanie ze mną na dłużej. Utwór oczywiście też, ale ten teledysk to po prostu miłość od pierwszego wejrzenia. Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek tak polubię jakiś teledysk Dickinsona.

Pinkna piusenka ale żem się wzruszył łoo matko żem słuchoł coła noc. Aż prosioki w zagrodzie chrumkoły.