Maria Koterbska - Złoty Rak

Czy znacie tę fregatę
"Złoty Rak"?
To jest wspaniały statek
"Złoty Rak"
A skarby, które mieści jego luk
Tylko jeden Bóg by wyliczyć mógł

Najlepszych ma żeglarzy
"Złoty Rak"
Któż wątpić się odważy
Że jest tak?
Przez południowych mórz daleki szlak
Wędruje dookoła świata "Złoty Rak"

Lecz chociaż tak go chwalę
Nie dla mnie te korale
Szmaragdy i opale
Z dalekich mórz

Nie moja ta fregata
Jak morski ptak skrzydlata
Co z dalekiego świata
Powraca już

I dla mnie też coś wiezie
"Złoty Rak"
Maleńka rzecz, a bardzo
Mi jej brak
To moje serce, które kiedyś skradł
Marynarz z tej fregaty pięknej, "Złoty Rak"

Był hen u świata kresu
"Złoty Rak"
I nie powrócił z rejsu
"Złoty Rak"
Czy nocą na zdradziecką rafę wpadł
Czy go wepchnął w wir niepomyślny wiatr?

Nie będę płakać po nim
Ani dnia
Codziennie statki toną
Tu i tam
A czy nade mną się użalił kto
Że z moim sercem poszedł "Złoty Rak" na dno?

Dziś nawet tamten młodzik
Już przestał mnie obchodzić
Nikczemny, podły złodziej
Co serce skradł!

Już mi to obojętne
Ni nocą, ani we dnie
On także łzy niejednej
Już nie jest wart

I sama nie wiem, czego
Szukam tu
Na pustym morskim brzegu
Dzień po dniu
I na widnokrąg ciemny patrzę tak
Jak gdyby zaraz miał nadpłynąć "Złoty Rak"
Jak gdyby miał powrócić "Złoty Rak"