KaeMeS DFB - Anozognozja

To była bezchmurna noc, gdy ujrzał ją po raz pierwszy,
jego serce niczym feniks, powstało z popiołu wierszy.

Ten porażający dreszczyk, szepty słyszane za uchem,
jego podniecenie wzrastało z minuty na minutę.

W oczach obłęd, narastający gniew każe zabić,
ale najpierw, chciałby się ze swoją ofiarą zabawić.

Włada nim nienawiść, był pewien że tylko śni,
nagle usłyszał pukanie do starych dębowych drzwi.

Otworzył powoli i... zobaczył przepiękną postać,
już wtedy wiedział że nigdy nie będą mogli się rozstać.

Anozognozja, nieświadom swych poczynań,
zapytał co robi nocą sama tak piękna dziewczyna.

Jak to często bywa, chciała skorzystać z telefonu,
nie wiedziała że trafiła do nieodpowiedniego domu.

Parę ulic dalej stał jej zepsuty samochód,
chciała tylko wezwać pomoc nie robiąc więcej kłopotu.



Z uśmiechem na twarzy, wpuścił ją szybko do środka,
a po chwili z podniecenia uśpił przy pomocy młotka.

Upadała bezwładnie, niczym manekin z wystawy,
by po chwili stać się obiektem jego chorej zabawy.

Bez obawy, nikogo nie poruszą Twoje krzyki,
szeptał jej do ucha opowiadając sprośne wierszyki.

Strzępy skrzywionej psychiki, ludzie nas nie zrozumieją,
dostań się do mego serca, idąc kolczastą aleją.

Wplątał swoje dłonie w ciemne popielate włosy,
zaczął lizać całe jej ciało, czując wciąż niedosyt.

Chciał żeby się wyrawała, uciekała jak zwierzyna,
później zgwałcić brutalnie, wkońcu tak wygląda przyjaźń.

Ten chory pojeb już miał brać się do roboty,
ale nagle poczuł na swym ciele jakiś mroczny dotyk.

Wryło go jak posąg, co go czeka jeszcze nie wie,
ale przed chwilą podpisał wyrok śmierci sam na Siebie.



Nagłe uderzenie, podmuch fali zbija lustro w części,
jego nienawiść dała jej siłę by się na nim zemścić.

Spojrzał na podłogę, i nie wierzył własnym oczom,
stała przed nim ale nie wyglądała już tak uroczo.

Czarne źrenice jak węgiel, bardziej pobudzały strach,
jego blada twarz odbijała się w szklisto białych kłach.

Z mroku wyłania się postać, upadłego anioła,
po czym łapiąc go za kark, dusił niczym wściekły boa.

"TERAZ TY BEDZIESZ OFIARA", bestia nagle przemówiła,
po czym rzuciła bezwładnym ciałem o najbliższy filar.

Rdzeń przerwany, czuł że ta chwila jest wieczna,
czas pożegnać się z życiem które nigdy nie rozpieszcza.

Rozwscieczona bestia, używając znów innego tonu,
zapytała "MOGŁABYM SKORZYSTAĆ Z PANA TELEFONU?".

Nagle zapadła cisza, szepty i krzyki zamilkły,
a przed oczami ukazał się anioł aksamitny.



Kolor oczu błekitny i znów ta sama scena,
jakby DEJAVI, wydarzenie którego już nie ma.

To niczym sen proroczy czy po prostu wyobraźnia,
jego psychika płata mu figle czy to wszystko prawda.

Znów na jego twarzy pojawił się uśmiech diabła,
pokusa wygrała ze zdrowym rozsądkiem jak Toskania.

Wpuścił ją do środka, sprawdził czy spełni się wizja
kilka dni później huczy o tym telewizja.

Brutalne morderstwo... ciało w stanie agonalnym,
obdarte ze skóry w genitaliach tłuste larwy.

Obraz niewyobrażalny ale na szczęśćie w nieszczęściu,
żyjąca kobieta leżała tuż przy wejściu...

Koroner na miejscu, przetarł oczy ze dwa razy,
nastała głucha cisza i kamienny wyraz twarzy.

Wyrwane kończyny, szczęka wbita w potylice,
krew koloru jodyny, spływała aż po piwnice.

Na wpół bijące serce zapychało odbytnice,
podduszany sznurem żył, demon spełnił obietnice.

Tak zakończył marnę życię ścierwa, łamiąc jego kręgi,
by na końcu pobawić się jego kończynami w bierki.