Jaromír Nohavica - Emil.P

Przystańcie ludzie
Usłyszcie mą opowieść
O tym jak czyjeś światło
Ciemność zagarnęła sobie

Nie będzie to pieśń skoczna
Skoczne tempo zabiłoby smak
Ale chciałem to opisać
A teraz muszę to grać

Choć będzie mi źle
Ciężko i źle
Mój kumpel Emil P.
Gdy miał zim trzydzieści dwie
Usłyszał na siebie wyrok
Że może zniknąć lada chwila

Więc mu doktorzy zabrali krew
Jak się kradnie soki z drzew
Rzekli: Nic w sumie tutaj po nas
Niech pana jutro weźmie żona

I było to złe
Ciężkie i złe

Pytałem go jak to jest
Wiedzieć ,że krok cię od śmierci dzieli
Mówił, że cały rok się gapił w strop
I widział anioła w bieli

A ja piłem tylko piłem
Jak głupi chlałem, trwoniłem czas
Połowę tego mogłem dać jemu
A resztę dzielić między was

Było to złe
Trudne i złe

Mój kumpel Emil P.
Mówił jedno w hotelu Kryształ
Kiwnij ,że z tobą będzie ok
A ja umiałem się już tylko chichrać

I nie widziałem białego stropu
I anioła nad nami wszystkimi
Miałem milion durnych wyzwań
W tym czasie Emil odszedł z ziemi

Jakie to złe
Trudne i złe

Wspomnij o nim jeśli go znałeś
A kto go nie znał niech wie ,że żył
Nie odszedł w żołnierskiej chwale
Ale okrutnie silny był

Taką pieśń spisał Jaromir N.
Na pamiątkę kumpla Emila
Którego choroba
przechytrzyła

Jakie to złe
Trudne i złe
Ciężkie i złe
Tłum. Joanna Leńczuk