Janusz Szrom - Już jest po burzy

Odszedł wiatr, nagły wiatr,
który na nasz ogród spadł,
już po burzy,
już w kałuży
słońca błysk.

Cicho jest, pięknie jest,
w słońcu biały błyszczy bez
po deszczu cały
w chmurze jasnych łez.

Znowu wszystko
jest możliwe w chwili tej,
ocalmy ją dla siebie,
nie marnujmy jej.

Świat ubiera się po burzy
w przecudowny blask
i naznacza nas
na szczęśliwą drogę.

Łączą się serca dwa,
czworo oczu drogę zna,
świat po burzy
wprost ku szczęściu gna!

~ ♫ ♫ ♫ ~

Ale cóż, ale cóż,
jeszcze będzie wiele burz,
niejedną burzą
się zachmurzą
czoła dwa.

Ważne, by, ważne, by,
gdy burzliwe miną dni,
odnaleźć chwilę,
co tak powie ci:

„Ja wiem jedna,
jak odgonić chwile złe,
skryjcie mnie dla siebie,
nie marnujcie mnie.

Świat ubiera się po burzy
w przecudowny blask
i naznacza was,
i tak jest bez końca”.

Łączą się serca dwa,
czworo oczu drogę zna,
świat po burzy
wprost ku szczęściu gna!