Filipek x Foux - Młody Bukowski

To moje kredo - wszytko budować na doświadczeniach,
Żaden jest ze mnie Mahatma Gandhi, żeby na pokój ciebie nabierać.
Raczej na pokój ciebie zabierać, gdybyś trafiła na mnie w okresie,
Kiedy zmęczony rzeczywistością marzyłem o kresie.
Twardy skurwysyn, świat to powód do furii,
Jak Andrzej Zaucha - serca bicie leci w kulki.
Lubię ulic zapach, gdzie strach miesza się z nadzieją,
A pieniądz to fortel, na który cię nadzieją.
Ja.. moje emocje, moje pragnienia, to moje wszystko
Znów wymieszane z czystą, ma spontaniczność.
Ociera łzy z twojej winnej twarzy,
Za kolejne 3 lata mnie nie będziesz kojarzyć.
Rap kazał mówić prawdę, która was boli,
Gdyby nie Luther King, nie mieliby tu idoli.
Reprezentuje tych, którym swagu nie trzeba,
Bez parodiowania rapu w tanich snapach i begach, eej.

[Ref]
Jesteśmy pokoleniem co dojrzeć nie chciało,
My pierwsza generacja z młodej, wolnej Polski,
Choć życie czasem śmierdzi tanią gorzałą,
A ulice przemierzam niczym Młody Bukowski.
Nie zamkną nam mordy bezduszne korporacje,
Idąc do celu każdy z nas depcze po krawatach,
Pełne sale co weekend to jedyne delegacje,
Dla których życie poświęcić to dla mnie nie jest strata.

To moje kredo - pisać ci szczerze, po tym ziom poznasz te moje rapy,
Twoich idoli prawda.. to fantazmaty.
Nie jestem bohaterem, gdy mam we krwi promile,
Wracam do domu taksówką, nie żadnym batmobilem.
Jestem dzieckiem hip hopu, czaisz? Synem muzyki,
Na takich jak ja mówią, że życie ich rozliczy.
Nigdy bym tu dla domu i pracy nie zjebał pasji,
Tacy jak ja nie wierzą tu w cud reinkarnacji.
Tu nie chodzi o hajs, bo mam puste kiermany,
Władek Jagiełło gardzi mną bardziej niż Krzyżakami.
Tu chodzi o honor, bo może jest stromo, lecz póki na górze cel ci świta
Idziesz po sen, mimo iż byś miał z wpierdolu dostać certyfikat.
Porwał nas kapitalizm, kumple go łamią
Przy flaszce, jak za komuny, bo wszyscy tyle samo.
A później wracam nocnym i liczę przystanki na mojej karierze,
I szczerze należę tu do tych, co głodni są sukcesu jak zwierzę, eej.

[Ref]
Jesteśmy pokoleniem co dojrzeć nie chciało,
My pierwsza generacja z młodej, wolnej Polski,
Choć życie czasem śmierdzi tanią gorzałą,
A ulice przemierzam niczym Młody Bukowski.
Nie zamkną nam mordy bezduszne korporacje,
Idąc do celu każdy z nas depcze po krawatach,
Pełne sale co weekend to jedyne delegacje,
Dla których życie poświęcić to dla mnie nie jest strata.