Antoś Szprycha - Panienka z okienka

(Jest to historia życia pewnej młodej i niezwykle mądrej, szlachetnej dziewczyny, która nie umiała odmówić bliźniemu w potrzebie, a robienie drugiemu dobrze było w jej życiu główną zasadą. Niewątpliwie jej największą zaletą była niezwykła inteligencja.)

Czy to moja wina, że lubię chłopaków?
Za to wszystkie baby patrzą na mnie z boku
Wcale nie wybrzydzam, biorę co się da
Nawet stary dobry, odmówić nie wypada
Lecz nie jestem głupia, jakby się zdawało
Co do godności, zawsze mówię mało
Bo najlepiej łączyć biznes z przyjemnością
By się zabiezpieczyć jeszcze przed starością

Ref.:
Kochanie, kochanie, usiądź na kolanie
A ja jako zdrajca pokażę Ci tralala (co?)
Kochanie, kochanie, tylko nie mów starej
Bo wałkiem po głowie znów mi się dostanie (o jej!) (2 x)

(Jeżeli poprzednio użyłem stwierdzenia, że jest to osoba mądra i szlachetna, być może nieco się myliłem. Nie zmienia to jednak faktu, że dzięki swej uczynności, pomocy innym w potrzebie oraz łatwości w nawiązywaniu kontaktów, jej życie daje wiele przyjemności innym. Nie każdy jednak umie zrozumieć to wielkie poświęcenie, a szczególnie osoby płci żeńskiej.)

Raz pewnego ranka przyszedł do mnie proboszcz:
Powiedz mi, kochana, co ty tu wyprawiasz?
Co tam będę gadać, siadłam na kolanka
I tak mu siedziałam do samego ranka
Żaden chłop tu we wsi już mi się nie oprze
Co ja za to mogę, że im tak jest dobrze?
Tylko głupie baby ciągle mi zazdroszczą
I z tej zawziętości zęby na mnie ostrzą

Ref.:
Kochanie, kochanie, usiądź na kolanie
A ja jako zdrajca pokażę Ci tralala (co?)
Kochanie, kochanie, tylko nie mów starej
Bo wałkiem po głowie znów mi się dostanie (o jej!) (4 x)

Oj! Ale te baby zawzięte!