Andrzej Dąbrowski - Re-fleksje

Jakiś czas temu światło zgasło,
ja leżę, znów nie mogę zasnąć.
Za oknem słychać już ostatni klakson,
bardzo ciężko oprzeć się romansom.
Zasłoń okno i niech ten bit gra,
szansą jest alkohol w litrach.
Myślę o tych, których przy mnie nie ma.
Przydałby się jakiś melanż.
Psychika czysta, uczucia bez obelg.
Czy to ludzie z przeszłości spacerują po mej głowie?

Po co ludzie są przy nas?
Wyżej jesteś, to więcej trzymasz.
Masz przewagę, to pociąga ich siła,
A odpycha ich upadek, musisz patrzeć im w oczy,
Bo inaczej spadniesz, nie będziesz mógł spać w nocy.

Topi się asfalt, mam dosyć miasta!
Oglądam zdjęcia schowane w szafkach.
Szukam szczęścia w rozbitych pięściach.
Może bym miał świat, gdybym zechciał.
Topię się w refleksjach, piszę jak Puszkin.
Lekcja różnic: nie jesteśmy równi.
Ignoruję twój życiowy cynizm.
Po co ludzie przy nas i my przy nich?
Kto z kim trzyma, kogo możesz mieć przy sobie?
Jakie to uczucie, gdy zawodzi człowiek?

Po co ludzie są przy nas?
Wyżej jesteś, to więcej trzymasz.
Masz przewagę, to pociąga ich siła,
A odpycha ich upadek, musisz patrzeć im w oczy,
Bo inaczej spadniesz, nie będziesz mógł spać w nocy.

Bo inaczej spadniesz, nie będziesz mógł spać w nocy.
Bo inaczej spadniesz, nie będziesz mógł spać w nocy, w nocy.