za młodu targałem na plecach swe graty
i wiodłem wolne życie włóczęgi
od zielonej Murray po pustyni piachy
krążyłem z tobołkiem na plecach (1)
lecz w 1915 mój kraj do mnie rzekł,
czas kończyć wędrówki, na coś przydaj nam się,
więc dali mi hełm i dali mi broń
i wysłali za morze na wojnę.
a orkiestra grała "Waltzing Matilda" (2)
gdy odbijaliśmy od przystani
pośrodku wiwatów, okrzyków i łez
wypłynęliśmy do Gallipoli (3)
zbyt dobrze pamiętam ten paskudny dzień,
gdy krwią splamiły się piasek i morze,
jak w zatoce Suvla, w tym piekle przebrzydłym,
poszliśmy jak baranki na rzeź,
każdy Turek był gotów, wnet okopał się,
nocą zasypał kulą, ostrzeliwał co dzień,
w ciągu chwili posłałby nas do diabła,
z góry zobaczyć, gdzie leży Australia.
a orkiestra grała "Waltzing Matilda"
gdy zbieraliśmy naszych poległych,
chowaliśmy naszych, Turek chował swoich
i zaczęliśmy od nowa to samo.
a ci, którzy żyli robili wszystko, by przeżyć
w dziwnym świecie krwi, śmierci i ognia,
przez siedem tygodni zdołałem przeżyć,
chociaż wokół piętrzyły się trupy.
wtedy turecki pocisk zwalił mnie z nóg,
gdy zbudziłem się w szpitalu,
i przejrzałem na oczy, Boże, wolałbym umrzeć,
co ujrzałem, było gorsze od śmierci.
bo już nie dla mnie kochana włóczęga
do zielonego buszu, odległego a bliskiego,
bo by tobołek nieść trzeba dwie nogi mieć,
już nie dla mnie kochana włóczęga.
zebrali kalekich, okaleczonych i rannych
i wysłali nas wszystkich do domu,
bez rąk i bez nóg, oślepieni, szaleni,
każdy dumny weteran znad Suvli,
gdy wpływaliśmy do Circular Quay,
na kikuty po nogach zerknąłem,
rzekłem, dzięki Boże, nikt na mnie nie czeka,
by opłakiwać, żałować i współczuć,
a orkiestra grała "Waltzing Matilda",
gdy znosili nas po trapie,
nie było wiwatów, ludzie stali, patrzyli,
by po chwili już zerkać gdzie indziej.
każdego kwietnia siadam na ganku
i przyglądam się kroczącej paradzie,
widzę swych towarzyszy i dumny ich marsz,
odżywają marzenia z dni chwały,
starzy ciągną powoli, poskręcani, obdarci,
zapomniany bohater zapomnianej walki,
i młodzi pytają, "po co ten cały marsz?"
a ja też chciałbym to wiedzieć.
a orkiestra wciąż gra "Waltzing Matilda"
i starzy wciąż odpowiadają na wezwanie,
lecz rok po roku jest ich coraz mniej,
przyjdzie dzień, nie będzie komu maszerować.
dalej, włóczęga, dalej, włóczęga,
kto pójdzie ze mną się włóczyć? (4)
____
(1) 'Matilda' to tobołek, 'walcowanie' to włóczęga, zwroty typowe dla australijskiej odmiany j. angielskiego.
(2) australijska pieśń o włóczędze, którego umiłowanie do wolności przezwycięża śmierć, wielokrotnie postulowano ustanowanie pieśni hymnem narodowym.
(3) miejsce desantu wojsk brytyjskich, w tym Australijczyków w czasie pierwszej wojny światowej.
(4) refren ww. piosenki.
Historia edycji tłumaczenia
Komentarze (0):