Paweł Aigner, Damian Aleksander - Gaston

Kurczę, strasznie się martwię, Gastonie,
Żeś tak zasmucił nas wszystkich.
Każdy chciałby być jak ty, Gastonie,
Chętnie przejmę twoje zmartwienie.

Nie ma drugiego takiego jak ty,
Kochają cię wszyscy, bo jesteś kozakiem.
W tobie jest coś, jesteś muzą tej wsi,
Każdy o tym wie, a jeśli nie, to jest ignorantem.

Kto jest twardy jak Gaston?
Skacze - hop! - jak Gaston?
Czyja szyja przetrwa, gdy ją skręci?
To uosobienie męskości,
Boski Apollo to on.
Zapytaj śmiało wszystkich tych gości,
Z kim dziś chcą być w drużynie zwycięskiej?

Kto ma determinację jak Gaston?
Kto dociera do serc jak Gaston?
Wszystkich zachwyca - kochanków, matek i żon?
Bo faktem jest, że wsi całej imponujesz!
O rany, jak daje radę ten Gaston!

Od razu jest mi lepiej, dzięki LeFou.
Tylko ty, mój Gastonie, masz takie IQ.

Kto potrafi zaskoczyć jak Gaston?
Zgaśnie knot jak Gaston?
Kto w walce ugryzie dla psikusa jak Gaston?

Skrywam się, gdy jestem na polowaniu,
Gdy już ślad bestii wyśledzę.
Celuję pierwsze w wątrobę,
A potem prosto w tyłek - co za wieś! - Mam to gdzieś!

Kto ma luz jak Gaston?
Kto jest zdolny jak Gaston?
I kto pluje tak z gracją jak Gaston?
Umiejętność plucia flegmą na odległość jak żaden inny
Pfu!
Brawo, Gastonie!

Gdy miałem pięć lat, jadłem codziennie sześć jaj,
By rosnąć i mieć mocną dłoń.
A teraz, dzień po dniu, mam ochotę na sześćdziesiąt,
Stąd mam rozmiar i siłę jak słoń.

Kto jest mistrzem jak Gaston?
Ma fryzurę jak Gaston?
Kto potrafi zawsze dać jeszcze więcej jak Gaston?
Gdziekolwiek idę, zostawiam swoje rogi!

Jeszcze raz!
Kto jest idolem mas?
Kto tu ma supermena jak on? Jak nie on?
I kto ma setki fanków? Kto, no kto?
Tylko jeden wśród nas jest prawdziwym assem!

I nazywa się G A S T,
chyba jest nawet drugie T.
I właśnie mnie naszło, że nie znam liter,
Bo jakoś nigdy nie nauczyłem się ich, poza A i Ą.

GASTON!