Mieczysław Fogg - Siedemdziesiąt lat

Nie ma dnia, bym nie napotkał na mej drodze
Kogoś, kto dolegliwości miewa moc
Kto narzeka, że go w łokciu rwie lub nodze
I nie zmrużył oka przez calutką noc

Młodzi ludzie wciąż przejęci własnym zdrowiem
Mają stresy i nerwowy leczą lęk
Więc, panowie, posłuchajcie, co wam powiem:
Przeciw tej chorobie mam wspaniały lek!

Siedemdziesiąt lat, a może trochę więcej
Siedemdziesiąt lat – to wiek, gdy humor masz
Życie płynie jak w piosence
Gdy zakochasz się w panience
Siedemdziesiąt lat lub więcej
To właściwy wieku staż!

Siedemdziesiąt lat, a może trochę więcej
Wtedy właśnie najpiękniejszy jest ten świat
Niech się trapią malkontenci
A mnie właśnie wiosna nęci
I z młodością jestem co dzień za pan brat!

Idę w miasto i uśmiecham się do słońca
Już na drzewach zielenieje pierwszy liść
Lecz nerwowy tłum, jak fala rzeki rwąca
Pędzi, leci, nie spostrzega nic a nic

Ten zmęczony, tamten same ma kłopoty
Epidemia neurastenii szerzy się
A ja idę poprzez życie jak w zaloty
I każdemu, kto mnie spyta, powiem, że:

Siedemdziesiąt lat, a może trochę więcej
Siedemdziesiąt lat – to wiek, gdy humor masz
Życie płynie jak w piosence
Gdy zakochasz się w panience
Siedemdziesiąt lat lub więcej
To właściwy wieku staż!

Siedemdziesiąt lat, a może trochę więcej
Wtedy właśnie najpiękniejszy jest ten świat
Niech się trapią malkontenci
A mnie właśnie wiosna nęci
I z młodością jestem co dzień za pan brat!

Dziś spotkałem wnuka mego przyjaciela:
Jakiś blady, jakiś smutny, pełen trosk
Skarżył się, że mu samotność zbyt doskwiera
Bo go żadna panna nie chce – co za los

Potem spytał, czy mu sekret mój wyjawię
Jak ja robię, że nie jestem nigdy sam
Że w Poznaniu, Nowym Yorku czy Warszawie
Nieodmiennie powodzenie mam u dam

Siedemdziesiąt lat, a może trochę więcej
Siedemdziesiąt lat – to wiek, gdy humor masz
Życie płynie jak w piosence
Gdy zakochasz się w panience
Siedemdziesiąt lat lub więcej
To właściwy wieku staż!

Siedemdziesiąt lat, a może trochę więcej
Wtedy właśnie najpiękniejszy jest ten świat
Niech się trapią malkontenci
A mnie właśnie wiosna nęci
I z miłością jestem co dzień za pan brat! (x2)