Leoš Mareš - Ticho jako v kostele

Dwa rodzaje świateł rozciągające się przez mroczny region,
Wszystko nadchodzi z dala, w żaden sposób nie do mnie.
Siedzę sam w domu i obserwuję drogę,
Widzę okna ramy i kurtyny winnicy.

Siedzę na łóżku, a ty jesteś daleko,
Jestem strasznie smutny i mięknę.
Jest tu cicho jak w kościele,
Jedna zapakowana torba obok łóżka.

Torba pełna rzeczy, głowa pełna pojęć,
Doświadczenia, uczucia, pragnienia i wrażenia.
Chciałbym to powiedzieć, ale nie mam komu,
Chociażby wierzbie lub innemu drzewu.

Nadal siedzę na łóżku, nadal jesteś daleko,
Nadal jest mi smutno, nadal jestem miękki.
Nadal jest tu cicho jak w kościele,
Jest tu tylko ta torba obok łóżka.

Już cały tydzień się nie widzimy,
Wprawdzie czasami się widujemy.
Może rano i wieczorem, wieczorem i ranem,
I to jest wszystko, czego po prostu nie chcieliśmy.

Ale dlaczego siedzę na łóżku, dlaczego jesteś daleko,
Dlaczego jestem smutny i dlaczego jestem miękki.
Dlaczego jest tu cicho jak w kościele,
Gdy całą dobę siedzisz na drugiej stronie łóżka.

Obok mnie...
Na drugiej stronie...
W tym samym łóżku...