Helena Vondráčková - A ty se ptas co ja (The Winner Takes It All)

1. To już będzie rok, jak pomachałeś mi z pociągu
A teraz nagle jesteś znów tu, kroczek przede mną,
Troszkę więźnie mi głos, to się czasem zdarza,
Nie wiem co ci powiedzieć, wszystko zwykłe słowa, nic więcej

R. A ty się pytasz co ze mną, jak się mam, czy jestem zdrowa,
A ja żyję jak żyję - sam przecież wiesz jak to jest

2. Przygnało cię tu - puste frazesy,
Choć oddalony o setki mil, właściwie byłeś tu,
Kilka razy pisałeś, jak bardzo ci mnie brakuje
A ja dobrze wiem, że szybko się z tym pogodziłeś

R. A ty się pytasz co ze mną - a jak by miało być,
Kiedy ktoś, kto miał zostać, raczył odjechać.
Nie chce się wtedy spać, i nic nie smakuje,
Dzień po dniu tysiące razy tylko pytania co u mnie.

3. Co ty o tym wiesz, jak rok z wolna mija,
Jak się dłuży cień, święta w samotności,
Co ty możesz wiedzieć, jak gorycz wnika
w cztery gołe ściany, gdy robi się późno.

R. A ty się pytasz co u mnie, jak mam się nie uśmiechnąć,
Jest późno, jak się zdaje, więc znów pytasz o to samo,
Jak mam cię rozumieć, jak pojmować twe słowa?
Ponoć też byłeś sam a pytasz się co u mnie

4. To już będzie rok, a zatem cię witam,
Chciałeś mnie zobaczyć, a teraz znów chcesz odjechać.
Nie zaproszę cię dalej, bo tam ktoś śpi,
być może jest to twój syn

5. A ty się pytasz co u mnie
A ty się pytasz co u mnie