DDT - Звезда

My wiecznie w drodze, my ciągle gdzieś głodni
Żyjemy desperackim, beznadziejnym życiem
Za kawałek tego głupiego świata
Trzymamy się do ostatniego chłopaka

Krzyż na rozerwanej i pocerowanej skórze
Pod kamizelką wyrywa się i tańczy dusza
Patrzę na żywe i zakurzone gęby
Drodzy moi towarzysze

Bez pogody w gówno i kipiącą wodę
Wylatujemy z nadzieją by zdążyć przed świtem
My – niedożywiona wolność
My – żołnierze sukcesu, dzwonnicy losu

Krzyż ciąży na słonej od przeszłości skórze
Pod kamizelką płonie i wrzeszczy dusza
Cudze niebo całuje nasze zakurzone gęby
Cudze niebo nam tak szybko się oddaje

Zgasła i upadła tuż obok młoda gwiazda
Pożyła na wolności niewiele, wyleciawszy z gniazda
Przestała świecić, a krew ściekała po trawie
Długo będzie nam po nocach śnić się ból w niepotrzebnym rękawie

Czerwona gwiazda na zieleni smętnej
Czarna bieda wisząca na włosku
Czerwona bieda na zimnej piersi
Czarna gwiazda płonie na przedzie

My zbawiamy nasz świat od śmieci i zepsucia
Zagryzając tęsknotą i nadzieją śnieg
My stoimy nad mogiły przepaścią, milcząc
Patrząc jak w wieczność pełznie człowiek

Poczerniała od przeczuć i strachu
Pulsuje żyła na białej od bólu skroni
My od poprzedniego nocnego ataku
Podnosimy się z brzuchów już coraz lżej

Zgasła i upadła tuż obok młoda gwiazda…

Czerwona gwiazda na zieleni smętnej...