Bruno Schulz - Źródło w rzekę

Znowu oceniłaś mnie za szybko,
oczy daleko, jest już późno.
Znam to twoje roznegliżowane
"co słychać?"/
Teraz pewnie powiesz,
jestem gruba i brzydka.
Błyszczysz tak, że całe ulice gasną.
Idziesz moim tempem
w rytmie mrugnięć.
Pełnia razi w oczy
I nie możesz zasnąć.
Znowu wszystko
będzie się wydawać trudne.

Płynę źródłem w rzekę do ciebie.
I ty, i ja w nieodkryty świat
Płynę źródłem w rzekę do ciebie.
I ty, i ja utracony czas.

A mogłaś być moim
najlepszym kolegą.
Ratować, ocalać, nigdy
nie zostawiać.
Siostrą na wygnaniu
w betonowym zoo.
Odpływać w nieład,
w nieprawdziwe światy.

Płynę źródłem w rzekę do ciebie.
I ty, i ja w nieodkryty świat
Płynę źródłem w rzekę do ciebie.
I ty, i ja utracony czas.

Choć usta układasz w jedno wielkie nie.
Oczy, neony na nocnym sklepie.
Znaki drogowe drżą na wietrze,
znowu dziś przypadkiem
trafimy na siebie.
Jeśli to będzie dla ciebie lepsze.