Bruno Lauzi - Piccolo Uomo

Dwie chłodne dłonie w twoich,
białe gołębie na pożegnanie.
Jaki smutny ten mój dzień,
gdy dziś ty uwalniasz się ode mnie,
ode mnie, który jestem tak bardzo kruchy
i bez ciebie pogubię się.

Mała kobieto, nie odprawiaj mnie,
ja mały mężczyzna umarłbym.
To jest ostatnia okazja, żeby żyć.
Zobaczysz, że jej nie stracę – o nie!
To jest ostatnia okazja, żeby żyć.
Pomylę się, tak, wiem,
ale razem z tobą uda mi się.
Dlatego mówię ci:
Mała kobieto, nie odprawiaj mnie,
ja mały mężczyzna umarłbym.

Deszczowa pogoda dla nas,
a ty nie mówisz mi już, co masz,
oczywiście, jeśli jesteś na swoim miejscu.
Ja już wiem co byś mi powiedziała,
pewnie dałabyś mi reprymendę,
a potem byś mnie przeprosiła.

Mała kobieto, nie odprawiaj mnie,
ja mały mężczyzna umarłbym.
To jest ostatnia okazja, żeby żyć.
Zobaczysz, że jej nie stracę.
(ja mogę)

Ja muszę – ja chcę żyć,
razem z tobą uda mi się.
To jest ostatnia okazja, żeby żyć.
Zobaczysz, że jej nie stracę.
(ponieważ mogę)
Ja muszę – ja chcę żyć,
nam się to uda – razem.

Mała kobieto, nie odprawiaj mnie,
ja mały mężczyzna umarłbym.

Mała kobieto, nie odprawiaj mnie,
ja mały mężczyzna umarłbym.