Wojciech Młynarski - Czterdzieści cztery na wcześniej

Na stacji kolejki w Kuźnicach
Facet skrzywiony boleśnie
Powtarzał z nadzieją w licach:
"Czterdzieści cztery na wcześniej
Czterdzieści cztery na wcześniej"

Facet był chudy emeryt
A ja myślałem: "Do kata
Przecież czterdzieści cztery
To równo moje lata"
Wtedy, znaczy, moje lata

A gdybym tak je zamienił
Jak ten emeryt miejscówkę
Myśl atrakcyjna szalenie
Przebiegła mi przez główkę

I dalej: Faust z PKL-u
Myślałem jeszcze chwilę
Że jeśli już, przyjacielu
Zamieniasz, to na ile, na ile?

Na dychę?
Gdym chłopię ciche
Kuł o słoneczku wierszyk
I brnął w maliny nieliche
Rok pięćdziesiąty pierwszy
Rok pięćdziesiąty pierwszy

I wujek Wiktor z więzienia
Powrócił z twarzą z kamienia
Na dychę - niedoczekanie
Na dychę się nie zamieniam

A więc dwie dychy, wstecz patrzę
To pora pierwszych mych pieśni
Kiedy w studenckim teatrze
Tak słodko na mnie donieśli, tak słodko

Pamiętam oczu mruganie
I te dwuznaczne uśmiechy
Dwie dychy - niedoczekanie
Za nic nie biorę dwudziechy, nie biorę

Od myśli natarczywej
Opędzam się jak od wódki
Trzydziecha - obrzydliwe
Czterdziecha - świt był przykrótki

Aż zakrzyknąłem wesoło:
"Czterdzieści cztery na później"
Emeryt puknął się w czoło
Wokół zrobiło się luźniej
Czterdzieści cztery na później, na później!