Włodzimierz Wysocki - Про речку Вачу и попутчицу Валю

We łbie z głodu mi się kręci,
jednym słowem - siąść i wyć,
przedtem byłem na okręcie,
teraz jestem beż zajęcia,
czyli, jak to mówią, „bicz",

więc „biczuję" - nie karany,
bezpartyjny i nie Żyd,
śpię nocami pod schodami,
bo na biczu to nie wstyd.

Jeśli któryś z was mądrzejszy,
to niech tak spróbuje sam,
forsy nie mam - u mnie pierwszy,
kiedy kumple wrócą z rejsu
i postawią parę gram;

czasem wsuną w łapę rubla -
jeden rubel to jest śmieć,
drą się portki i koszula,
chyba sam się zacznę drzeć!

Pan Bóg jednak pomóc raczył,
pomoc warta paru świec,
gdy zobaczył, jak rozpaczam,
szepnął: - Synu, jedź na Waczę,
teraz sezon, to i jedź!

Krótko mówiąc o tej Waczy
jeden koleś cynk mi dał -
sam nad Waczę jechał z płaczem,
a jak wracał, to się śmiał!

Wacza to podbiegunowa
rzeczka, dość daleko stąd,
Wacza znaczy dach nad głową,
tam co miesiąc akordowo
czerpią złota parę ton,

zwerbowałem się nad Waczę -
żadnych rozrób, żadnych drak,
tam, nad Wacza się zobaczy
gdzie, za ile, co i jak.

Złoto to coś dla bogaczy,
niepotrzebne ono mi,
grunt, że za robotę płacą,
a tyrałem nad tą Wacza
ponad sto roboczodni:

policzyli, potrącili
za jedzenie, i te de,
pięć patyków wypłacili -
krótko mówiąc, nie jest źle!

Upychałem szmal w kieszeniach,
z takim szmalem chce się żyć!
Teraz klimat sobie zmienię,
będę w Soczi jeść pielmienie
i litrami wino pić!

Temu, co mi nadał Waczę,
poślę cytryn parę ton -
powitałem Waczę płaczem,
teraz śmieję się jak on!

Z konduktorem pogadałem,
z mety przyniósł flachy trzy,
jak wypiłem - oniemiałem:
babka wsiadła do przedziału
i usiadła vis a vis -

tyłek krzepki jak u klaczy,
znaczy dla mnie akurat,
powitałem Waczę płaczem,
dzisiaj mój jest cały świąt!

Najpierw się poflirtowało,
mowa trawa i bon ton,
Wala forsę oglądała,
oglądała, podziwiała -
i zniknęła razem z nią...

Co tam Wala, nic nie znaczy,
widać taki już mój los,
powitałem Waczę płaczem,
teraz śmieję się na głos!

Podróż szybko się skończyła,
znowu morze, psia go mać,
forsa była i się zmyła,
a konduktor krzywi ryło
i na kredyt nie chce dać -

resztę rubli w Soczi tracę,
jestem goły i bez szans,
o zaliczkę więc nad Waczę
depeszuję raz po raz.

Choćbym walił łbem o ścianę,
nie wymyślę nic a nic:
znowu, znowu jestem z wami,
moi bicze ukochani,
znowu ten cholerny bicz!

Na szaszłyki sobie patrzę,
śledzę wzrokiem każdy kęs -
znów nad Waczę jadę z płaczem,
z siebie śmieję się do łez...

Tłum. Michał B. Jagiełło