Urszula - Umieć żyć

Tyle mądrych ksiąg, tyle trudnych sztuk zna świat,
A więc uczysz się, od kołyski już co dnia.
Chciałbyś też być kimś, chciałbyś też coś światu dać,
Może Cię na to stać, jeśli tylko umiesz żyć!

Umieć żyć - to na pozór tylko łatwe, umieć żyć.
Kiedy los proste drogi plącze, gmatwa to mądry bądź!
Którą iść, którą z wielu właśnie wybrać, by u kresu jej,
Z ulgą przyznać: to mój cel!

Umieć żyć i nie tylko miodem raczyć własne ja.
Miarę znać i dla cudzej chcieć rozpaczy też znaleźć czas.
A więc jak, nie marnować i nie trwonić swoich cennych dni,
Najprawdziwiej jak, jak żyć?

Mknie za rokiem rok, niestrudzony czas wciąż gna,
Rzadko spojrzeć wstecz i zadumać nam się da.
A tam za coś wstyd, a naprawić nie ma jak,
Późny żal, próżny żal - trzeba było umieć żyć.

Umieć żyć - kochać wielkim, czystym sercem kochać tak.
Żeby móc tym kochaniem, jak zaklęciem odmienić świat.
W ogród, gdzie nie ma prawa wtargnąć nigdy zdrada, ani ból,
Gdzie nadzieja - król i pan.

Umieć żyć - kto nauczy nas tej sztuki trudnej tak?
Umieć żyć - bo to życie raz nam dane niedługo trwa.
A więc jak nie marnować i nie trwonić wwoich cennych dni,
Najprawdziwiej jak, jak żyć?

Jak żyć, jak żyć?
JAK?

(c) 1978 wy.: Urszula Kasprzak