Tychik - Ludożerca

Tak cię kocham, że cię zjem. A potem...
Wpierw zgryzę łupienia nie do zgryzienia -
głowę z jej myślami moimi zębami.
Następnie podstępnie serducho i ucho
żarłocznie niezwłocznie przeżuję dokładnie,
jak serce się żuje. Ucho wypluję.

Serce kwaśne jest - no właśnie, więc oczy
słodkie jak te draże, między dziąsła wrażę
w tym miejscu ze śliną, gdzie się rozpłyną.
Ust nie wezmę w usta, chociaż wiśnia tłusta
i płomień czerwieni i czerwień płomieni
rozpala bez resztek, ja nie lubię pestek.

I tak w przełyku bez liku twych resztek
bez pestek i uszu ani animuszu.
Z początku w żołądku kwas je rozkwasi,
słodycz tej kwaśnicy, której nikt nie zliczy,
rozejdzie się w gościach szeroko po kościach.
Stamtąd do serca, bo jestem ludożerca.