Teresa Tutinas - Tak nie będzie na pewno

Prosiłam słońce o uśmiech dla warg
By rozwiał złe chmury, prosiłam wiatr
Prosiłam ptaka, by dał nam swój lot
Ogród prosiłam o kwiaty dla rąk

Myślałam - z mroku utkamy nasz dom
I księżyc na ścianie powiesi swój krąg
Myślałam - słowa zapłoną jak drwa
Z miłości - myślałam - umrzemy tam

Nie będzie tak, tak nie będzie na pewno
Nie będzie tak, sny jak kwiaty powiędną
Nie będzie tak - i wierzymy, choć wiemy
Że nie będzie tak, nie będzie tak, jak chcemy

Wierzyłam w słowa, gdy słów było brak
I w słońce wierzyłam, że uśmiech da
Wierzyłam w ptaka, że da nam swój lot
W ogród wierzyłam i w kwiaty dla rąk

Czekałam w mroku na jasny nasz dom
Na szczęście czekałam, wierzyłam snom
Czekałam, by słowa płonęły jak drwa
W miłości - myślałam - utonie świat

Nie będzie tak, tak nie będzie na pewno
Nie będzie tak, sny jak kwiaty powiędną
Nie będzie tak - i wierzymy, choć wiemy
Że nie będzie tak, nie będzie tak, jak chcemy