Stara Kuźnia - Zagubieni żeglarze

D A h A G D e A D // h

Czas wypłynąć na morze, już czas h A
pożeglować w przestworzach do gwiazd. e G A
Czas nareszcie wyruszyć gdzieś stąd, h A
by po trudach odszukać swój ląd. e G A


Płyniemy, żeglujemy, po wzburzonej wodzie D A h fis
zziębnięci, przemoczeni w deszczu, wietrze, chłodzie. D A G A
Oczy w dal zapatrzone, słońce drogę pokaże. D A h fis
Jaki ląd odkryjemy, zagubieni żeglarze? G A D e Fis h


Czas zawinąć do portu, lecz gdzie?
Wszystkie porty ukryte we mgle.
Czas się znaleźć nareszcie u bram
swej przystani. I zostać już tam.


Płyniemy, żeglujemy, po spienionej fali.
Szukamy własnej ziemi w bezimiennej dali.
Już nas jest tak niewielu, czas zaciera nam twarze.
Czy dotrzemy do celu, zagubieni żeglarze?


Wciąż błądzimy po morzach, od lat,
nie liczymy ni zysków, ni strat.
Jeszcze tylko czasami się śni
raj szukany wśród nocy i dni.


Płyniemy, żeglujemy, unoszą nas fale.
Zgubioną kiedyś ziemię niełatwo odnaleźć.
Lądu nie odkryjemy, los nas srogo ukarze.
Błądzić wiecznie będziemy - zagubieni żeglarze... (x2)