Sława Przybylska - Nie ma mnie w domu

Nieprzeczytany tomik wierszy
I kłębek włóczki na tapczanie
Znudzony kaktus w oknie sterczy
Osiada kurz na fortepianie

Przed lustrem głupie bibeloty
Słonie i lalki z porcelany
Na martwe kładzie się przedmioty
Mój cień wczorajszy, zadumany

Nie ma mnie w domu o żadnej porze
A więc nikomu drzwi nie otworzę
Wciąż brzmi ta nuta, refren ten sam -
Nie ma mnie tutaj, nie ma mnie tam

Nie mów nikomu, nie dzwoń wytrwale
Nie ma mnie w domu, nie ma mnie wcale
Niech nikt nie plecie o kwiatach róż
Nie ma mnie przecie, nie ma mnie już
Nie ma mnie w domu, nie ma mnie już...

Fioletem struł się złoty wrzesień
A wrzos umiera we flakonie
Nocą do okien patrzy jesień
Klaszczą o szyby wiatru dłonie

Wlecze się, wlecze czas marudnie
Stworzony po to, by się smucić
Frunęły ptaki na południe
A człowiek nie ma dokąd wrócić

Nie ma mnie w domu o żadnej porze
A więc nikomu drzwi nie otworzę
Wciąż brzmi ta nuta, refren ten sam -
Nie ma mnie tutaj, nie ma mnie tam

Nie mów nikomu, nie dzwoń wytrwale
Nie ma mnie w domu, nie ma mnie wcale
Niech nikt nie plecie o kwiatach róż
Nie ma mnie przecie, nie ma mnie już
Nie ma mnie w domu, nie ma mnie już...