RSC - RSC

To, co nie zapomnę, to, co ważne, wiem,
czego nie zamienię w niepamięci mgłę,
to moje jest. Witam noc i żegnam dzień.
Myśli tak ulotne, strzępy zdarzeń, chwil,
na witrażach marzeń obraz, który znikł -
to moje jest. Więc witaj, noc, i żegnaj, dniu.

Północą przyjdzie sen, kurtyna spadnie, wiem.
Może otuli mnie gwiezdny obłok.
Będę gdzieś wtedy biegł po drodze, której kres,
kres to nieboskłon.

Witam cię, nocy, co łaskiś pełna bez miar,
Żegnam cię dniu, po tobie ogień już zgasł.
Witam cię, nocy, mądrości swojej daj znak.
Żegnam cię, dniu, co niepamięci masz twarz.
Witam cię, nocy, co łaskiś pełna bez miar.

Wbrew naturze rzeki, która pcha swój nurt,
prąd wracać, zmienić, mógłby tylko cud.
To moje jest. Witam noc i żegnam dzień.
To, co nie zapomnę, choć zapomnieć chcę,
nigdy nie myślałem, że to ważne, wiem -
to moje jest. Więc witaj, nocy, żegnaj, dniu.

Północą przyjdzie sen, kurtyna spadnie, wiem.
Może otuli mnie gwiezdny obłok.
Będę gdzieś wtedy biegł po drodze, której kres,
kres to nieboskłon.

Witam cię, nocy, co łaskiś pełna bez miar,
Żegnam cię dniu, po tobie ogień już zgasł.
Witam cię, nocy, mądrości swojej daj znak.
Żegnam cię, dniu, co niepamięci masz twarz.
Witam cię, nocy, co łaskiś pełna bez miar.
Witam cię, nocy.

[solówka]