Ravi - Kolejna rozkmina

Znowu nadeszła zima, a z nią kolejna rozkmina,
Dlaczego warto żyć? Tak wielu o to pyta.
Choć odpowiedzi nie znam to nie warto tego drążyć,
Z głową ku górze ziomek, do szczęścia musisz dążyć.
Wyjebane miej na ludzi, ich opinię na Twój temat,
To kluczem do mądrości, sukcesu, zbawienia.
Prawda płynąca na bicie da Ci wiele do myślenia,
W rytm tej pozytywki w tle masz spełniać swe marzenia!
Długo w tych czterech ścianach samotnie nie wytrzymam,
Biorę kluczyki, wsiadam w auto, zapłon, radio, bieg i pizda.
Czterema jeżdżę, bo muszę, to dwa poruszają duszę,
Więc czekam tylko na wiosnę, serce z lodu wykruszę.
Ludzie mówić nie przestaną, to wszystko pojebane jest,
Czasem chciałbym nie wrócić, życiu powiedzieć cześć.
Lecz udowodnię, że mam siłę, pisząc te wersy,
W tekście drugie oblicze, tu Ravi - ten lepszy.

Życie jest skurwielem, tłumaczyć Ci tego nie muszę,
Doświadczasz tego co dzień, nieraz przechodząc katusze.
Ludzi nie oszczędza, często zostawiając rany.
Nie do zagojenia, choć czas bywa łaskawy.
Nasłuchując pikawy, która próbuje mi wyskoczyć,
Strach jest wszechobecny, zwłaszcza pod osłoną nocy.
Gdzie jest sens cierpienia, gdzie źródło ukojenia,
Choć dla mnie to te wersy pisane nocą, dzieciak.
Wspomnienia są piękne, to jedyne co nam zostaje,
Dbajmy by nie umierały, by na zawsze były z nami.
Kłamstwa, płacz, wiecznie udawane szczęście,
Wciąż zasypiasz z nadzieją, że jutro lepiej będzie.
I tego się trzymajmy, nadzieja nigdy nie umiera,
Licz się ziomek ze słowami, liczy się prawda, szczera.
Kończąc track zamykam swoje znużone powieki,
Anioł Stróż niech będzie z wami, lewa w górę na wieki.