Radůza - Už brízy zlátnou

Już brzozy się złocą
już zima w powietrzu
już mi mróz włazi pod płaszcz
już pięści muszę zacisnąć
znaleźć stronę zawietrzną
gdzie się nie muszę nawet wilka bać
gdzie ktoś u pieca ramię mi pogładzi
gdy na dworze wiatr o korony drzew się wspiera
coś ci nie wyszło, coś masz na garbie, nie szkodzi
nowa się droga otwiera

Już stoki rudzieją
już zima w powietrzu
już mi mróz włazi w kieszenie
ach, gdy bitwy trudnej nie stoczę o duszę
zawsze już jak pies z kotem z ciałem żyć będzie
mój Boże, daj, nim do dociągnę śmierci
nim z oddechu mego zostanie tchnienie w liściach brzóz
bym to, czym dałeś mi żyć, przeżyła do śmierci
to złe i to dobre, daj, niech ma to zawsze nerw

Bekle birazcık bekle
(poczekaj, troszkę poczekaj)
nie rób się wściekły
jeszcze nie jesteśmy w piekle
w cieple
bekle bi dakka bekle
(poczekaj, minutkę poczekaj)
jeśli to być już musi
niech choć nie będzie rozwlekłe

Już liście spadają
już zima w powietrzu
już mnie mróz szczypie w uszy
ale idę do przodu
dla życia smaku
także tam, gdzie najwęższa jest ścieżka
mój Boże, daj, gdy brak nadziei na mnie spadnie
ze sportowym okrzykiem niech ze mnie wyjdzie
ci, co usłyszą, już sobie z tym poradzą
bym tylko nie była, wcześniej niż muszę, pod darnią

Bekle, birazcık bekle...

Już późna jesień
barwi lasy na biało
już mi mróz zmroził żuchwę
ledwie jedną ciężką noc przebrnęłam
wyglądam, na jakiej stacji zatrzymasz mój pociąg
mój Boże, daj, bym poczuła, że dalszy ścieg
mi ktoś kiedyś znów wyszyje
niech zawołam: "Nie jak ja, lecz jak Ty chcesz
przecież nikt niż Ty nie jest wyżej!"

Bekle, birazcık bekle...