Potania - Mam Zbyt Dużo

mam zbyt dużo chwil w których powinnam płakać
mam zbyt dużo w chwil kiedy czuje ten nakaz
mam zbyt dużo sił by znowu zaciskać pięści
mam zbyt dużo wiary myśląc że to się zmieni


jestem złym człowiekiem możesz źle zinterpretować
ale mam nienawiść w sobie która niszczy mnie od środka
boję się spoglądać ludziom prosto w oczy
bo ich czyste serce może mnie po prostu dobić
i nie chodzi o to że czyny niosą konsekwencje
lecz boli mnie to że mam wgląd we własne sumienie
moje serce w jednym miejscu jest przebite
i ciągle na tym miejscu zatrzymuje swoje życie
odejdź ja proszę o to dziennie
odejdź chce się zmienić porozmawiać z sobą wreście
chce odetchnąć i zamknąć te wspomnienia
zabliźnić te rany wiesz czas ran nie zmniejsza
daj mi czas pogodzić się z samą sobą
bo ten jeden mój błąd boli mnie dotąd
przyjaciele mało który z nich wie co się dzieje
chcieli dla mnie lepiej ...


mam zbyt dużo chwil w których powinnam płakać
mam zbyt dużo w chwil kiedy czuje ten nakaz
mam zbyt dużo sił by znowu zaciskać pięści
mam zbyt dużo wiary myśląc że to się zmieni


mam zbyt dużo chwil w których powinnam płakać
ale zbyt mało łez by to wszystko okazać
mam zbyt dużo w chwil kiedy czuje ten nakaz
i zbyt dużo odwagi by zmienić go w zakaz
mam zbyt dużo sił by znowu zaciskać pięści
wmawiając sobie że tak świat uda się zwyciężyć
mam zbyt dużo wiary myśląc że to się zmieni
lecz pokładam w tym jednak byt mało nadziei
możesz zabrać wszystko czego mam za dużo
tylko by usłyszeć bicie twego serca burzą
nie musisz być obok sam dźwięk działa na mnie kojąco
sen jeden sen chce pójść już spać
wybrać się na wędrówkę z Tobą w moich snach
po przez wspomnień las lecz zostawić je na zawsze
nie chce ścinać ich jak drzew bez nich nigdy nie zasnę