Natalia Sikora - Głuchy Pies

Ulubioną kieckę spalę zaraz
Jak będzie trza żyły przegryzę
by doznać szczerze
Najszczerzej doznać
Tego, co nieuniknione
Tego, czego nie doganiam
Tego, czego nie dogonię
Zostawiając światu
pamięć i ducha
nie w czas

Panowie,
żegnam wszystkich was
Pudełeczko przepełnione
zapałkami
puste już

Pozostał strach
zropiałych oczy,
które nie kłamią

Nie dziw się milczeniu
Ostatnie słuszne
pozostało

Boli jak nikt
Serce ślepe już i głuche

Pojąć
Znaczy zgodę na skraj
Ten lub tamten
Zgrzyta duszna myśl
Najbanalniejsza
Być czy nie

Dreptam po
zabliźnionych drogach
Szukam początku
dziecka
Które życie po życiu
bardziej i bardziej
milczy
nie mając komu
duszy oddać

I te oczy,
co wyścieliły tęczę
pajęczyną pragnień
zropiałe dożywotnio
znów przeklinają strach