My Dying Bride - Deeper Down

Nieszcześliwa podróż
przez ponure morze samotności
wyrzeźbione przez fale smutku
W czarnym ogromie zwątpienia

Nigdy nie czułem się tak samotny
Tak żałosny i nędzny i upadły,
Jestem wykończony przez straszny wiatr,
w podmuchu cierpienia i bólu

Niech napełnią się moje ogromne żagle wraku
Kieruj mnie prosto do ponurego końca
Horyzontu fioletów i czerwieni
nieruchomych wód wyczekiwanej śmierci

Szare chmury ponad mną
Burza ściga mnie
i wyrywa wnętrzności z mojego ciała
także wolałbym raczej utonąć już

Wiatr wspomnień nawiedza
i biczuje mnie jak bat
Użalanie się wykańcza mnie
Moje serce tonie jak wrak

Czując cierpienie i ból
Szaleńcze morze pochłania mnie
Dałem się pochłonąć
potężny ciężar przytłacza mnie

Głębiej tonę, głębiej w dół
nie mogłem sobie wyobrazić głebszej czerni
Zimno kłuje, wzrasta ciśnienie
Myślę, że już ze mną koniec

Nie wiem czy moje oczy są otwarte czy zamknięte
wodny grób jest we mnie
Ból który mnie teraz rozdziera przez grzeszne życie
jest bez wątpienia diabelski

Samotność jest agonią,
Dla tych z Was, którzy jej zaznali
To wojna żalu i depresyjnej wściekłości
Przetaczającej się przez umysł, ciało i duszę

Kiedy miłość umiera i przyjaźnie przemijają
Każde kłamstwo jest zapomniane
Bramy agonii wyzwalają
twoje zgniłe i cuchnące wspomnienia

Tak głęboko teraz, czuję tylko odrętwienie
sponiewierany ostatecznym końcem
poczuciem winy, żalu zdumiewającym bólem
mojego ciała, teraz wszystko się skończy

Mam nadzieję, że nie odratują mnie
Chryste, tylko pozwól mi już odejść
Pozwól śmierci zabrać moją prostą duszę
bym nie cierpiał więcej

Cicho odchodzę. W samotności.
Zwolniony z wszystkich win.
By stanąć przed ścianą najgłębszego Piekła
które Diabeł sam stworzył.