Mroku - Żegnaj

Co ty wiesz o mnie, że nie trzaskam nocą drzwami na klatce
gdy wracam niewiadomo skąd, wyginając palce
skąd przybyłem nie wiesz, dokąd zmierzam, w tej pułapce
nawet myśli rozbrykane nie biorą cię za władcę,
powiedz co ty wiesz o jutrze? Wieś ci utrze w lesie nos grabiami
wieść niesie, rano wymieszają twe siano z gównami
w gotowości dziatwo kogo chronić będziesz zad? Jasne?
Zrodzeni z ciemności, przygasimy światło nad miastem
który to generał wytyczył trasę naszych wojsk?
Dał futerał na broń z kulami na wosk
mówię - wygram bitwę gdy będę strzał w skroń z trosk
może trafię gdzieś w końcu... z kurami pod most
który to strateg w bursie wpuścił dzieci w sieci zasieki?
Dwunastolatek... język jak po kursie bezpieki
który to erudyta tak namieszał w głowie,
że aż w końcu ją wyprał jakby to była pościel po chorobie?
Cierpią w pracach, których nie chcą, z ludźmi, których nie cierpią
w ciasnych miastach z pleśnią, z opuszczoną piersią
chodzą przygaszeni z depresantów dozą, choć aura pól letnia
nie chcą piękna chcą piekła, marsz na góre... pół brednia
wyjątkowo dzisiaj ten barszcz smakuje
delikatnie jak kobieta brzegi gryzie ust
co z tego, że sosnowskiego, klaszcz gdy cię truje
buntuje planeta, śniegi, błoto, odwilże i krust
obudź się idioto, nic nie widzisz nawet gdy gruz
leci ci na łeb, to myślisz, że to złoto i luz
jednego mniej - ej bogini, wytrzyj ten śluż z ust
siostro świni, co żre, sra, ślini na biust
technika robi z ciebie niewolnika, na plus
jedynie to, że niezły od pierwszego ognia boost
zbieraj chrust w zamieci, działam w dobrej wierze
bojaterze czas jest żegnać dzieci, żegnak: sieci, komputerze
i wyludni się Cyboria... wtedy pojawi się ona
ta historia prawdą zmyślona.