Mireille Mathieu - Padam... padam...

Ta melodia, która dręczy mnie dzień i noc,
Jednak nie narodziła się dzisiaj
Przychodzi z równie daleka jak ja
Sto tysięcy muzyków ciągnie ją za sobą
Któregoś dnia przez tę melodię oszaleję
Sto razy chciałam powiedzieć dlaczego,
Ale przerywała mi w pół słowa
Zawsze mówi przede mną
I jej głos przykrywa mój

Padam... padam... padam...
Pojawia się i biegnie za mną
Padam... padam... padam...
Wymierza mi cios tym "przypomnij sobie"
Padam... padam... padam...
To jest melodia, która pokazuje na mnie palcem
I ciągnę ją za sobą jak jakąś pomyloną łajdaczkę
To jest melodia, która wszystko zna na pamięć

Mówi: przypomnij sobie swoje miłości
Przypomnij sobie, bo teraz kolej na ciebie
Nie ma powodu, dlaczego nie miałabyś płakać
Ze swoimi wspomnieniami w ramionach
I znowu widzę tych, których zostawiłam
Moje dwadzieścia lat każe mi uderzyć w bęben
Widzę sprzeczne ze sobą kroki,
Całą komedię miłości
Z tą melodią, która wciąż powraca

Padam... padam... padam...
"Kocham cię", wypowiadane czternastego lipca
Padam... padam... padam...
"Na zawsze", które kupuje się ze zniżką
Padam... padam... padam...
"Czy masz ochotę?" do wzięcia w paczkach
Wszystko po to, żeby uwieść zaraz na rogu ulicy
Razem z melodią, które mnie poznała

Posłuchaj tej wrzawy, która mnie otacza,

Jakby cała moja przeszłość przesuwała się przede mną

Trzeba zachować zmartwienia na później
Mam ich cały solfeż w tej melodii, która bije,
Która bije jak drewniane serce