Matelot - To była stara drewniana łódź

To była stara drewniana łódź
rozkołysana pieśnią fal
zniszczony pomost trzymał ją za ręce
a na nim stary rybak stał

zapatrzony gdzieś w daleką przeszłość
gdy wypływali razem w morze co świt
tak pragnął by przywrócić jej świetność
lecz już kończą się ich dni

a wiatr wołała w górę żagiel
już neptun do siebie wzywa was
niech stary dom za rufą zniknie
zamieszkajcie pośród fal

wyciągnął rybak podarty żagiel
ile miał lat nie zliczy nikt
ostatni raz spojrzał tam na port
nie tu dopełnić chce swych dni

odwrócił wzrok w błękitne niebo
i łzłę szczęścia oddał mu
gdy stawiał żagiel wróciło piękno
z najcudowniejszych w świecie snów

tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal
tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal
tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal
tam gdzie wiatr śpiewa wśród fal

i sztorm za sztormem szalał wciąż
ogromne fale fale kryły ich
i nie walczyli z żywiołem już
aby na zawsze w morze
aby na zawsze w morze iść

a wiatr wołał w górę żagiel
już neptun do siebie wzywa was
niech stary dom za rufa zniknie (za rufa zniknie)
zamieszkajcie pośród fal

Aby na zawsze w morze...