Marta Kotowska - Kto zadrwił z nas

Kto zadrwił z nas, tak jak z dzieci się drwi
W biały dzień okradł nas ze złotych dni?
Gdy nikt nie znał naszych dróg, nikt, tylko my
Kto, kto zgasić mógł tęczy blask na drogach tych?

I kto tak nam życzył źle, zazdrościł marzeń aż tak
Że rozsypał je na wiatr?
I spójrz, tyle słów, tych naiwnych i tych już nie
I już nie ma ich, nie liczą się
I już nie ma w nas tej radości jak głośny krzyk
Że ty, że ja, że my, że prócz nas nie wie nikt

Ktoś sekret nasz zabrał nam, prosto z warg
Zakpił ktoś sobie z nas, to smutny żart
Lecz kto? Czy ktoś aż tak zły czy tylko sam
Co chce zrobić z tym, z wszystkim tym, co zabrał nam?

Och, kto poniósł Bóg wie gdzie to nasze szczęście za grosz
I czy zwróci je ten ktoś?
I spójrz, dziwna rzecz, świat postarzał się w parę dni
Do dziś tyle lat miał, ile my
I spójrz, dziwna rzecz, oduczyłam się płakać dziś
A tak mi brak tych łez, co na złość nie chcą przyjść

Ktoś okradł nas, ciebie z kpin, a mnie z łez
Z wielkich słów, z małych kłamstw, lecz kto to jest?

Ktoś zmienił nas, to był czas...