Magdalena Nazaretanka - Magdalena

Na wszystkich portretach płacze
i długie malują jej włosy.
Patronka ognia, który w nas płonie,
głodu, któremu nigdy nie dosyć.

Gwiazdo moich codziennych powrotów,
Magdaleno płacząca przed Mistrzem
daj wędrowcom tę ufność i pokój,
że jest dobroć silniejsza nad wszystko,
że jest Miłość aż taka ogromna,
że jest ręka aż tak miłosierna
i każdego przygarnąć gotowa,
dobroć Ojca naszego bezmierna.

Trzeba tylko płakać gorąco
i szukać tak niestrudzenie.
I do nas rankiem przyjdzie Ogrodnik,
radość nam niosąc jak Magdalenie.

Gwiazdo moich codziennych powrotów,
Magdaleno płacząca przed Mistrzem.
Do nas także przyjść pragnie Ogrodnik,
i jak Tobie przebaczyć nam wszystko,
bo jest Miłość aż taka ogromna,
bo jest ręka aż tak miłosierna
i każdego przygarnąć gotowa,
dobroć Ojca naszego bezmierna.