Leonard Cohen - So Long Marianne

Hej, podejdź do okna moje Słoneczko
Bym mógł Ci z ręki zdradzić los.
Zawsze myślałem żem jakiś Cygan albo coś
aż Ciebie poznałem i twój dom.

Na razie Marianno, to dla nas przyszedł czas
się śmiać i łkać, i łkać, i śmiać się z tego jeszcze raz

Wiesz przecież, że kocham z Tobą być,
choć sprawiasz, że ciągle zapominam.
Nie myślę już wcale o aniołach,
I one nie myślą też o nas.

Na razie Marianno, to dla nas przyszedł czas
się śmiać i łkać, i łkać, i śmiać się z tego jeszcze raz

Pamiętam Cię jeszcze z naszej młodości,
z zieleni parku, z pełni bzów
z patrzenia we mnie jak w obrazek,
gdy w cieniach klęczeliśmy razem.

Na razie Marianno, to dla nas przyszedł czas
się śmiać i łkać, i łkać, i śmiać się z tego jeszcze raz

Twe listy mi mówią, że tu jesteś.
Więc czemu się czuję aż tak źle?
I stoję na skale, a Ty przez pajęczą sieć
z tą skałą za kostkę wiążesz mnie.

Na razie Marianno, to dla nas przyszedł czas
się śmiać i łkać, i łkać, i śmiać się z tego jeszcze raz

Dziś trzeba mi cichej twej miłości,
Bom zimny jak zimny bywa nóż
Odeszłaś, gdy rzekłem, żem ciekawski,
A może po prostu byłem tchórz…

Na razie Marianno, to dla nas przyszedł czas
się śmiać i łkać, i łkać, i śmiać się z tego jeszcze raz

Choć piękna Ci nadal nie brakuje,
to zmieniasz twarz i znikasz gdzieś.
Już maiłem to wszystko gdzieś za sobą
a me powieki obmył deszcz.

Więc żegnaj Marianno, to dla nas przyszedł czas
się śmiać i łkać, i łkać, i śmiać się z tego jeszcze raz.