Lacrime Dei - Potępieni

1)
W kraju bezludnym gdzie jest aż za tłoczno
Krew samobójców spływa ulicą
Własnoręcznie użyty, krzyk cierpienia
I ten nóż co nad sercem zabłysnął
Nie powiedział przyjaciel, nie mówili rodzice
Że słabość taka, kończy się kaplicą
To historia o śmierci, niewiedzą przeszytej
O granicy rozsądku, za głupotą ukrytej

ref.
Całe miasto pustynią i studnią bez dna
Nie poszukuj pomocy, lekarz-ulecz się sam
Brak szacunku do nieba, brak szacunku do ziemi
Powtarzając, że jeden niczego nie zmieni
Gdy nadejdzie ta chwila i grzechy odpuszczą Ci
Nie poczujesz, że żyłeś nie dla takich chwil
I poczujesz też strach, tym razem prawdziwy
I zapłaczesz, że nie jesteś już wśród żywych

2)
W kraju kryzysu i wojny domowej
Kto nie walczy z obiadem, walczy ze sobą
Co się stało z tymi, co podnieśli głowę
Nie patrząc na przeszłość obrali swą drogę
A skąd się wzięło, to grzeszne plemię
Co walcząc z losem, wybija siebie
Raz usłyszysz wreszcie swój żałosny krzyk
Kłamiesz wokół, że nie jesteś jednym z nich