Katarzyna Groniec - Polska miłość

Nie umie błądzić gdzieś we mgle
Z obłoków tu nie spadła, nie
Na pięknych słowach nie zna się -
Polska miłość

Zlecone prace musi brać
Nocą koszule twoje prać
Rano po bułki w sklepie stać -
Polska miłość

Potem jest senna w środku dnia
Na imię zaś czasami ma
Tak właśnie jak dziewczyna ta...
Jak jej było?

Nie umie się rozczulać zbyt
Gra czasem w towarzyski flirt
Czasem do wojska pisze list -
Polska miłość

Bywa, że kuchennymi schodami
Z dzieckiem ucieknie do mamy
Znienawidzi, na śmierć się pokłóci
Z pazurami do oczu się rzuci

Czasem straci ostatnią nadzieję
Fotografię twą podrze i sklei
Będzie włóczyć się po adwokatach
Czyjeś wiersze odnajdzie po latach

Czasem podbite oko ma
Na pamięć kodeks prawny zna
Przez życie się łokciami pcha -
Polska miłość

Na delegacje jeździ het
Potem się nie rozlicza z diet
By zaoszczędzić kilka zet -
Polska miłość

Lecz czasem nie zna słowa "dość"
Szczęściem zachłyśnie się na złość
I wciąż wspominasz coś, to coś
Co w niej było

Umie przebaczać, umie drwić
Pod płotem spać, na wiarę żyć
Na dworcu piwo z tobą pić -
Polska miłość

Tylko czemu, gdy jest właśnie taka
To w piosenkach swych wciąż musi płakać
A gdy patrzą, źle gra wielką damę
A gdy mówi o sobie, to kłamie?

Czemu twierdzi, że ciągle ma czas
Sprawdza raz, drugi raz, trzeci raz
Co by prawdę jej mówić szkodziło?
Ach, ta miłość, polska miłość