Jerzy Rybiński - Rudy wrzesień

Ominęło znowu lato mnie, ukradkiem jakoś tak,
sierpień w jeden dzień ledwo zaczął się już z kalendarza spadł.
Nie starczyło nawet czasu mi, by choć pomyśleć raz
Czy się mogło coś naprawdę w życiu mym ważnego stać.

I co? i nic, i nic, i znów ten świat, jaki był
co dzień ten sam rudy wrzesień, co go aż do bólu znam
co dzień, co noc ten sam.

Znów ten monotonny taniec chmur i chłodny w sercu dreszcz
Za oknami tuż z Chełmońskiego obrazki pełne mgieł
Z lata nie zostało mi już nic, najmniejszy nawet ślad
Powinienem chyba się przejmować tym, spróbować raz

I co? i nic i nic i znów ten świat, jaki był
co dzień ten sam rudy wrzesień, co go aż do bólu znam
co dzień, co noc ten sam.

I nic, i nic, i nic, i znów ten świat jaki był
co dzień ten sam rudy wrzesień, co go aż do bólu znam
co dzień, co noc ten sam.